Srpski kompozitor, Stevan Stojanović Mokranjac /1856-1914/, član Srpske kraljevske akademije i horovođa Beogradskog pevačkog društva, koji je obilježio srpsku klasičnu muziku, rođen je 9. januara 1856. godine.
Završio je gimnaziju u Beogradu, a potom prirodno-matematički odsjek Velike škole. Kao gimnazijalac je bio član Srpskog pevačkog društva, a muzičko obrazovanje je sticao u Minhenu, Rimu i Lajpcigu.
Po povratku u Beograd, Mokranjac je razvio mnogostranu muzičku djelatnost. Bio je horovođa Beogradskog pevačkog društva, koje je pod njegovim vođstvom steklo međunarodni ugled.
Mokranjčevo djelo se smatra najznačajnijom etapom u razvoju srpske nacionalne muzike, u 19. vijeku.
Stevan Mokranjac je bio profesor i direktor Srpske muzičke škole, danas Muzičke škole “Mokranjac”, kao i pokretač Saveza pevačkih društava. Njegovom zaslugom je osnovan prvi gudački kvartet u Srbiji.
1906. godine je izabran za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije /danas Srpske akademije nauka i umetnosti/.
Najpoznatija njegova djela su: “Rukoveti” /15 spletova pjesama, zasnovanih na folklornim motivima iz različitih dijelova Srbije, BiH, Sjeverne Makedonije i Bugarske/, “Primorski napjevi”, duhoviti skerco “Kozar”, kao i muzika za pravoslavna bogosluženja.
Poznati su Mokranjčevi zapisi narodnih pjesama i igara sa melodijama iz Levča, kao i dvije značajne zbirke zapisa sa srpskim crkvenim napjevima “Osmoglasnik” i “Strano pjenije”.
U svom glavnom djelu, “Rukoveti”, Mokranjac je stvorio specifičan oblik rapsodije, uobličavajući narodne pjesme iz naših krajeva, sa istančanim osjećajem za harmonska, melodijska i tekstualna obilježja.
Njegove duhovne kompozicije, inspirisane tradicionalnim pravoslavnim crkvenim napjevima, predstavljaju remek-djela srpske crkvene muzike.
Stevan Stojanović Mokranjac je umro 1914. godine.
Od 1965. godine, svakog septembra se tradicionalno održavaju horske muzičke svečanosti, “Mokranjčevi dani”.
